?Wszystkie piękne okolice, jakie kiedykolwiek widziałem, to ? w moim odczuciu ? tylko niewiele w porównaniu z niebiańskim, naturalnym pięknem Salzburga? W.A. Mozart

Niewielki Salzburg, liczący około 144 tys. mieszkańców przyjmuje rocznie prawie 6 mln odwiedzających. Posiada bardzo bogatą ofertę turystyczną, przygotowaną na bazie historii, tradycji i muzykalnej kultury tego miejsca.

Księstwo Salzburg stanowiło samodzielne biskupstwo, niezależne państwo do Wojen Napoleońskich. W 1816 roku, po Kongresie Wiedeńskim zostało przyłączone do Austrii. Wydobywana w tym rejonie sól, sprawiła, że księstwo zaliczano do czterech najbogatszych krajów niemieckojęzycznych. Salzburg, czyli Solnogród sięga korzeniami do wielowiekowej eksploatacji złóż soli w górze Dürrenberg. Dzisiaj dla zwiedzających otwarte są stare kopalnie. Do ich wnętrza można wjechać kolejką, a następnie zjeżdżalniami górniczymi. Na koniec, drewniana tratwa przewiezie gości po podziemnym jeziorze. Przy kopalni zrekonstruowano wioskę Celtów, pierwszych plemion, którzy rozpoczęli wydobycie soli. Władzę sprawowały osoby duchowne, od kiedy Karol Wielki ustanowił arcybiskupstwo. Jednym z najważniejszych biskupów kraju był Wolf Dietrich von Raitenau, sprawujący władzę na przełomie XVI i XVII wieku.  Uchodzi on za założyciela dzisiejszej barokowej starówki, która jest sercem tego miasta i w szczególny sposób uczestniczy w życiu mieszkańców. Urocze uliczki zachęcają do spacerów i zakupów w ?najpiękniejszym centrum handlowym Austrii?. Główna ulica Getreidegasse, gdzie pod numerem 9 urodził się Wolfgang Amadeusz Mozart, najsłynniejszy syn Salzburga, kompozytor i wirtuoz gry na instrumentach klawiszowych. Szeroki wachlarz oferty handlowej sięga od najnowszej mody, poprzez stroje ludowe i słodkie upominki. Spacer wąskimi, kolorowymi ulicami Starego Miasta, przenosi nas do przeszłości, o typowo średniowiecznym charakterze, były zawsze głośne i zatłoczone. Przez stulecia główną i jedyną ulicę przelotową przez miasto, można sobie wyobrazić kupców w powozach, które korkowały drogę, pokrzykiwania, szczekanie psów, pomstowanie przechodniów, którym raz po raz na głowę spadały niespodzianki. Uśmiechnięci  mieszkańcy, miła atmosfera i wolno płynący czas, to naturalny odpoczynek. Zabytkowe centrum miasta w roku 1996 znalazło się na liście światowego dziedzictwa UNESCO.